Μου λείπει η Αθήνα
Αυτές τις μέρες νιώθω έντονη την επιθυμία να παώ στην Αθήνα αλλά δυστυχώς λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων [1] πρέπει να βρίσκομαι στην Πάτρα μέχρι τις 22 του μηνός. Οι λόγοι της επιθυμίας μου αυτής είναι κυρίως δύο.
Ο πρώτος είναι η Χριστουγεννιάτικη συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής, που ελπίζω να καθιερωθεί, στις 17 του μηνός δηλαδή αύριο. Την περσινή την έχασα γιατί δεν είχα ενημερωθεί, ενώ την φετινή . . . Το μόνο καλό στην υπόθεση είναι το ότι θα αναμεταδοθεί από την Νετ ή την Ετ1, όχι πως με ικανοποιεί πλήρως αυτό αλλά σίγουρα είναι κατά πολύ καλύτερο από το τίποτα.
Ο δεύτερος λόγος είναι η εκδήλωση για τον Milton Friedman, που οργανώνεται από την κίνηση πολιτών για το υπό ίδρυση κόμμα της Φιλελεύθερης Συμμαχίας με ομιλητές τους Τάσο Αβραντίνη, Ανδρέα Ανδριανόπουλο, Πάνο Ευαγγελόπουλο, Γιώργο Μπήτρο, Θανάση Παπανδρόπουλο κ΄ Κώστα Χρηστίδη με τον συντονισμό της παρουσίασης και της συζήτησης από τον Πάσχο Μανδραβέλη [2]. Βέβαια ίσως να την προλάβω αν φύγω σχετικά νωρίς από την Πάτρα αλλά δυστυχώς η ώρα αναχώρησης δεν εξαρτάται από μένα.
Τώρα που το ξανασκέφτομαι θα ήθελα να βρίσκομαι στην Αθήνα και για ένα ακόμη λόγο. Για το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο της Στοάς του Βιβλίου, μια προσπάθεια που πρωτοξεκινά φέτος [3]. Συγκεκριμένα θα ήθελα να παρακολουθήσω τα μαθήματα Φιλοσοφίας του Χρήστου Γιανναρά, 10 στον αριθμό. Αμφιλεγόμενος ο Γιανναράς κατά πολλούς, με ορισμένες κυρίαρχες συναισθηματικές αντιδυτικές κορώνες να καπελώνουν την γοητεία που ασκεί ο λόγος του, όμως θα ήθελα να τον ακούσω μια φορά από κοντά και όχι μόνο μέσα από τα βιβλία του.
Τελικά το μόνο που ίσως καταφέρω να προλάβω, κ΄αυτό στις διακοπές των Χριστουγέννων, είναι η θεατρική παράσταση “17η Νύχτα ” του Απόστολου Δοξιάδη σκηνοθεσίας Αντώνη Καφετζόπουλου και με πρωταγωνιστή τον Γιώργο Κοτανίδη στο θέατρο “Άνεσις”. Παραθέτω την πλοκή του έργου:
Το έργο εκτυλίσσεται στο Πρίνστον, στα τέλη της δεκαετίας του 1970, και στήνει μια υποθετική εκδοχή των τελευταίων ημερών της ζωής του Κουρτ Γκέντελ, του ανθρώπου που οι ομότεχνοί του ονόμασαν «νέο Αριστοτέλη». Αν και ο Γκέντελ είναι μια από τις μεγαλύτερες επιστημονικές μορφές της νεότερης εποχής (το περιοδικό «Τάϊμ», στο αφιέρωμά του, τον χαρακτήρισε τον μεγαλύτερο μαθηματικό του εικοστού αιώνα), τον θάνατό του τον καλύπτει ένα μυστήριο, που κυριαρχείται από την άποψη ότι πέθανε αρνούμενος τροφή, από φόβο μήπως κάποιος τον δηλητηριάσει. Στη «Δέκατη Έβδομη Νύχτα», η πραγματική διαδρομή του Γκέντελ διασταυρώνεται με αυτήν ενός φανταστικού προσώπου, της Μαίρη Πίρσον, διαιτολόγου του νοσοκομείου, που έχει ιδιαίτερους επαγγελματικούς – αλλά όχι μόνο – λόγους να θέλει να τον πείσει να φάει. Σε μια αντιπαράθεση που, αναπάντεχα, συχνά αποκτά την υφή της κωμωδίας, η Μαίρη προσπαθεί να διεισδύσει στο νου του Γκέντελ, προσπάθεια που σιγά-σιγά τη φέρνει αντιμέτωπη με την εντυπωσιακή αλήθεια που εκφράζει το θεώρημά του: τη Μη-πληρότητα της λογικής. Στο έργο εμπλέκονται σε σημαντικούς ρόλους, μια ηθοποιός που αφηγείται την παράσταση και η ανορεξική αδελφή της Σάντρα, κόρες και οι δύο της Μαίρη Πίρσον, και ο περίφημος μαθηματικός Χίλμπερτ ο οποίος, ως αντίπαλος του Γκέντελ, δίνει μια παράσταση υπερασπιζόμενος την «πληρότητα» της λογικής.[4]
Ο πρώτος είναι η Χριστουγεννιάτικη συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής, που ελπίζω να καθιερωθεί, στις 17 του μηνός δηλαδή αύριο. Την περσινή την έχασα γιατί δεν είχα ενημερωθεί, ενώ την φετινή . . . Το μόνο καλό στην υπόθεση είναι το ότι θα αναμεταδοθεί από την Νετ ή την Ετ1, όχι πως με ικανοποιεί πλήρως αυτό αλλά σίγουρα είναι κατά πολύ καλύτερο από το τίποτα.
Ο δεύτερος λόγος είναι η εκδήλωση για τον Milton Friedman, που οργανώνεται από την κίνηση πολιτών για το υπό ίδρυση κόμμα της Φιλελεύθερης Συμμαχίας με ομιλητές τους Τάσο Αβραντίνη, Ανδρέα Ανδριανόπουλο, Πάνο Ευαγγελόπουλο, Γιώργο Μπήτρο, Θανάση Παπανδρόπουλο κ΄ Κώστα Χρηστίδη με τον συντονισμό της παρουσίασης και της συζήτησης από τον Πάσχο Μανδραβέλη [2]. Βέβαια ίσως να την προλάβω αν φύγω σχετικά νωρίς από την Πάτρα αλλά δυστυχώς η ώρα αναχώρησης δεν εξαρτάται από μένα.
Τώρα που το ξανασκέφτομαι θα ήθελα να βρίσκομαι στην Αθήνα και για ένα ακόμη λόγο. Για το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο της Στοάς του Βιβλίου, μια προσπάθεια που πρωτοξεκινά φέτος [3]. Συγκεκριμένα θα ήθελα να παρακολουθήσω τα μαθήματα Φιλοσοφίας του Χρήστου Γιανναρά, 10 στον αριθμό. Αμφιλεγόμενος ο Γιανναράς κατά πολλούς, με ορισμένες κυρίαρχες συναισθηματικές αντιδυτικές κορώνες να καπελώνουν την γοητεία που ασκεί ο λόγος του, όμως θα ήθελα να τον ακούσω μια φορά από κοντά και όχι μόνο μέσα από τα βιβλία του.
Τελικά το μόνο που ίσως καταφέρω να προλάβω, κ΄αυτό στις διακοπές των Χριστουγέννων, είναι η θεατρική παράσταση “17η Νύχτα ” του Απόστολου Δοξιάδη σκηνοθεσίας Αντώνη Καφετζόπουλου και με πρωταγωνιστή τον Γιώργο Κοτανίδη στο θέατρο “Άνεσις”. Παραθέτω την πλοκή του έργου:
Το έργο εκτυλίσσεται στο Πρίνστον, στα τέλη της δεκαετίας του 1970, και στήνει μια υποθετική εκδοχή των τελευταίων ημερών της ζωής του Κουρτ Γκέντελ, του ανθρώπου που οι ομότεχνοί του ονόμασαν «νέο Αριστοτέλη». Αν και ο Γκέντελ είναι μια από τις μεγαλύτερες επιστημονικές μορφές της νεότερης εποχής (το περιοδικό «Τάϊμ», στο αφιέρωμά του, τον χαρακτήρισε τον μεγαλύτερο μαθηματικό του εικοστού αιώνα), τον θάνατό του τον καλύπτει ένα μυστήριο, που κυριαρχείται από την άποψη ότι πέθανε αρνούμενος τροφή, από φόβο μήπως κάποιος τον δηλητηριάσει. Στη «Δέκατη Έβδομη Νύχτα», η πραγματική διαδρομή του Γκέντελ διασταυρώνεται με αυτήν ενός φανταστικού προσώπου, της Μαίρη Πίρσον, διαιτολόγου του νοσοκομείου, που έχει ιδιαίτερους επαγγελματικούς – αλλά όχι μόνο – λόγους να θέλει να τον πείσει να φάει. Σε μια αντιπαράθεση που, αναπάντεχα, συχνά αποκτά την υφή της κωμωδίας, η Μαίρη προσπαθεί να διεισδύσει στο νου του Γκέντελ, προσπάθεια που σιγά-σιγά τη φέρνει αντιμέτωπη με την εντυπωσιακή αλήθεια που εκφράζει το θεώρημά του: τη Μη-πληρότητα της λογικής. Στο έργο εμπλέκονται σε σημαντικούς ρόλους, μια ηθοποιός που αφηγείται την παράσταση και η ανορεξική αδελφή της Σάντρα, κόρες και οι δύο της Μαίρη Πίρσον, και ο περίφημος μαθηματικός Χίλμπερτ ο οποίος, ως αντίπαλος του Γκέντελ, δίνει μια παράσταση υπερασπιζόμενος την «πληρότητα» της λογικής.[4]
- Ναι το ξέρω είμαι και πολύ busy τύπος
3 σχόλια:
άντε έλα Αθήνα να δεις τη γλύκα...μια χαρά είσαι εκεί που είσαι σ λέω....έχουμε γίνει ένα λούνα πάρκ με τις ηλιθιότητες....
Παρότι δηλώνω και ο ίδιος φιλελεύθερος και δη αναρχοφιλελεύθερος, φοβάμαι ότι οι έλληνες φιλελεύθεροι έχουν την τάση να κάνουν "λομπισμό" για συγκεκριμένες δυνάμεις... Δεν νομίζω ότι και η καινούργια κίνηση διαφέρει πολύ σε αυτό... Αν μάλιστα μέσα είναι και ο Ανδριανόπουλος...
Liodara λες να κάτσωα στα αβγά μου; lol
klearche για να είμαι ειλικρινής δεν το γνωρίζω αυτό που λες, αλλά όπως και να έχει θα ήθελα να παρακολουθήσω από κοντά (όσο μπορώ βέβαια) την κίνηση πολιτών για την Φιλελεύθερη Συμμαχία.
Δημοσίευση σχολίου