Παραβατικότητα Ανηλίκων

Η παραβατικότητα των ανηλίκων είναι το μείζων θέμα της χρονιάς που μας πέρασε. Η νέα γενιά φαίνεται πως έχει ξεστρατήσει κατά πολύ. Μια γενιά αδιάφορων για κοινωνικούς αγώνες μηδενιστών δίχως ηθικές αξίες κ΄οράματα απειλεί άραγε το μέλλον του τόπου που γέννησε μεγάλους φιλοσόφους, επιστήμονες κ΄ δημοσιγράφους;

Πρόσφατο γεγονός παραβατικότητας ανηλίκου, ο δεκάχρονος που πετούσε πέτρες και μολότωφ μαζί με αναρχικά στοιχεία εναντίον αστυνομικών οργάνων έξω από το ΑΠΘ. Δεν λέω όλοι μας στα νιάτα μας είμασταν άλλος περισσότερο κ΄ άλλος λιγότερο ταραξίες. Ποιος 10χρονος ή 9χρονος ή ακόμα κ΄ 8χρονος δεν έχει πετάξει την δική του αυτοσχέδια μολότωφ σε ένα όργανο επιβολής της κρατικής βίας; Ποιό παιδί είναι τάχα αυτό που δεν έχει κάψει ένα κ΄δύο αυτοκίνητα έτσι για να’χει να το λέει και να επαίρεται στους συμμαθητές του; Δεν είναι όμως εκεί το ουσιώδες με το συγκεκριμένο περιστατικό, αλλού έγκειται το σημαντικό της υπόθεσης. Τι ώρα πέταγε ο 10χρονος αυτά που πέταγε; Φοβάμαι πως ήταν μετά τις 10 μμ. Ενώ λοιπόν θα έπρεπε να βρίσκεται στο κρεβάτι του και να χορταίνει ύπνο, έπαιζε έξω έως αργά με τα άλλα παιδάκια. Πραγματικά εώς που θα φτάσει επιτέλους αυτή η αναλγησία του κράτους; Γιατί στα επεισόδια δεν ήταν και μια κοινωνική λειτουργός, μια παιδοψυχολόγος ώστε να εξηγήσει στον 10χρονο πως είναι αναγκαίο σε αυτές τις ηλικίες να κοιμούνται αρκετές ώρες τα παιδιά; Σιωπή για άλλη μια φορά από το κράτος.

Άλλη μια περίπτωση παραβατικότητας, εφηβικής εδώ, είναι ο ομαδικός βιασμός της βουλγάρας μαθήτριας από συμμαθητές της και η ερασιτεχνική κινηματογράφιση του από συμμαθήτρια της. Δεν χωρά αμφιβολία ότι από το συγκεκριμένο περιστατικό παρατηρείται μια πρόοδος της ελληνικής κοινωνίας, είναι προφανή τα θετικά στοιχεία . Πρώτον οι νέοι μας δεν είναι ξενοφοβικοί, κανενός είδους ρατσισμός. Αποδεικνύεται από το ότι επέλεξαν να βιάσουν μια συμμαθήτριά τους από την Βουλγαρία και όχι μία από τις τόσες Ελληνίδες στο σχολείο.Δεύτερον η αναζήτηση των εφήβων βρίσκει έκφραση και διεξόδους μέσα από την καλλιτεχνική δημιουργία.Πρότασή μου η μικρού μήκους ταινία καλό θα ήταν να είχε προβληθεί και στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, μήπως το φιλμ “Μη αναστρέψιμος” ήταν καλύτερο; Τρίτον οι νέοι χειρίζονται με ιδιαίτερη άνεση και ευκολία τις νέες τεχνολογίες, εδώ τα κινητά, και εκμεταλέυονται όλες τις πιθανές λειτουργίες τους. Για όλα τα παραπάνω δεν αμφισβητείται ότι δείχνουν την καλή πορεία της νεολαίας αλλά υπάρχουν και ορισμένα μελανά πολύ μελανά σημεία. Κυριότερο όλων το ότι ο βιασμός ήταν παντελώς ανοργάνωτος. Όλοι μαζί πέσαν πάνω στο κορίτσι (το οποίο εννοείται ότι τα ήθελε και πως ήταν προκλητική ). Κανένας λοιπόν σεβασμός για τον συνάνθρωπο. Δεν μπορείς δηλαδή να περιμένεις στην σειρά σου να την βιάσει πρώτα ο άλλος και μετά εσύ. Όλος ο κόσμος στην δυτική Ευρώπη που τηρεί την σειρά στις ουρές, τί είναι ηλίθιοι και εμείς έξυπνοι; Σε κάτι τέτοια λεπτά σημεία φαίνεται ο πολιτισμός των ανθρώπων ενός τόπου και εμείς οι έλληνες είμαστε δυστυχώς ακόμα πολύ πίσω.

Τελευταία και πιο τραγική ιστορία είναι αυτή του μικρού Άλεξ που σε 20 χρόνια θα έχει μεγαλώσει αλλά εμείς ακόμα μικρό Άλεξ θα τον λέμε και ακόμα δεν θα τον έχουμε βρει. Ίσως για αυτό δεν έχει βρεθεί ακόμα φαίνεται είναι μικρός πολύ μικρός σχεδόν μικροσκοπικός και δεν τον παίρνει το μάτι σου. Μάλλον πήρε χαμπάρι σε τι κοινωνία ζει και έχει κρυφτεί κάπου μπας και σωθεί αλλά δεν το βλέπω, σιγά και μην γλιτώσει όλο και κάποιος Ευαγγελάτος θα κατορθώσει να τον ξετρυπώσει. Εδώ είναι το κακό της όλης υπόθεσης ο μικρός Άλεξ χάθηκε και όλοι ψάχνουν να τον βρουν. Κατάντια! Αυτός που τον πήρε ας έλεγε που τον άφησε. Πόσο κοστίζει άραγε ένα σημείωμα;