Παρασκευή, Νοεμβρίου 24, 2006

Brave New World Pt. I

Πολυτροπικά ρούχα ή ελληνιστί multifunctional.Οι ανδρικές ντουλάπες του μέλλοντος θα έχουν ένα παντελόνι, μια μπλούζα, ένα σακάκι. Δεν χρειάζεται τίποτα παραπάνω γιατί το κάθε ένα από αυτά μπορεί να πάρει άπειρες μορφές και να καλύψει ένα άπειρο πλήθος αναγκών μας.

Για παράδειγμα μία μπλούζα. Θα αποτελείται από δύο στρώματα το εσωτερικό και το εξωτερικό. Το εσωτερικό χάρις το πιεζοηλεκτρικό φαινόμενο (μεταβολή των διαστάσεων ενός υλικού όταν διαρέεται από ρεύμα) καθορίζει τις διαστάσεις και εξασφαλίζει την απαιτούμενη μόνωση για το χειμώνα και το καλοκαίρι. Η διαδικασία αυτή της προσαρμογής είναι αυτόματη με τη χρήση ενός microprocessor πανω στο ρούχο ο οποίος θα συγκρίνει τις τιμές θερμοκρασίας, πίεσης, υγρασίας του περιβάλλοντος και θα μεταβάλει έτσι το ρούχο ώστε το σώμα να βρίσκεται στις ιδανικές συνθήκες. Η απαιτούμενη ενέργεια θα λαμβάνεται από το ασύρματο δίκτυο ενέργειας το οποίο θα υπάρχει σε κάθε μεγαλούπολη, έτσι ούτε μπαταρίες, ούτε φορτίσεις. Το φοράς και τελείωσες. Μόνο μια μπλούζα και είσαι εντάξει με αυτή παντού. Όταν βρίσκεσαι μέσα στο σπίτι ο microprocessor την ρυθμίζει για τα δεδομένα εσωτερικού χώρου, και όταν πάλι είσαι έξω δεν απαιτείται κανένα πανωφόρι. Η μόνωση αυξάνεται αυτόματα και όλα καλά.

Τα ρούχα όμως έχουν και ένα αισθητικό μέρος το οποίο πρέπει να καλυφθεί. Εδώ συντελείται μια επανάσταση. Το εξωτερικό στρώμα του ρούχου στην πραγματικότητα πρόκειται για άπειρες οθόνες που προβάλουν ότι επιθυμούμε εμείς. Οπότε μπορείς να φοράς καθώς πηγαίνεις στην δουλειά, αν είσαι μηχανικός τα σχέδια που δουλεύεις ή αν είσαι μουσικός την παρτιτούρα του αγαπημένου σου κοματιού και φόντο από πίσω τον τραγουδιστή που το λέει. Όταν πάλι πας να πιείς ένα ποτό επιλέγεις έναν ωραιότατο τρελλό πίνακα του Νταλί ή όταν χρειάζεται να ντυθείς πιο επίσημα το μαύρο χρώμα έρχεται να δώσει την λύση. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να θυμηθείς να φορτώσεις τις επιλογές σου στον έτερο microprocessor του ρούχου τον υπεύθυνο για το αισθητικό μέρος. Ίσως πάλι να μην χρειάζεται να φορτώσεις τίποτα γιατί το ρούχο, o microprocessor για την ακρίβεια, θα είναι on line οπότε ότι σου ότι σου καπνίσει κάνεις αρκεί να το επιλέξεις από το δίκτυο.

Τέλος ένα μεγάλο πρόβλημα με τα ρούχα είναι το πλύσιμο. Εννοείται πως και εδώ υπάρχει λύση. Οι δεσμοί σε επίπεδο ατόμου ή μορίου ανάμεσα στο υλικό του ρούχου κ΄της σκόνης, του ιδρώτα κτλ θα σπάνε κάτω από ένα ισχυρό (σε σχέση με τον δεσμό πάντα) ηλεκτρομαγνητικό πεδίο. Πρόκειται στην ουσία για ένα ισχυρό ηλεκτρομαγνητικό τίναγμα. Επομένως τα ρούχα θα είναι συνέχεια καθαρά αρκεί να πατήσουμε ένα κουμπάκι και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα όλα θα είναι στην εντέλεια. Α και τέλος πια το γάριασμα και πανω απ’όλα τέλος οι διαφημίσεις με τα απορρυπαντικά από τον Αρναούτογλου.

Με μία μόνο μπλούζα μέσα ή έξω, επίσημα ή χαλαρά με όσες επιλογές μπορείς να φανταστείς και πάνω απ'όλα χωρίς πλύσιμο και στέγνωμα. Αυτά είναι ρούχα !!!

Παρασκευή, Νοεμβρίου 17, 2006

Ο πανηγυρικός της ημέρας

Επιτύμβιον
1
Πέθανες κι έγινες κι εσύ: ο καλός.
Ο λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.
Τριάντα έξη στέφανα σε συνοδέψανε, τρεις λόγοι αντιπροέδρων,
εφτά ψηφίσματα για τις υπέροχες υπηρεσίες που πρόσφερες.
Α, ρε Λαυρέντη, εγώ που μόνο το 'ξερα τι κάθαρμα ήσουν,
τι κάλπικος παράς, μια ολόκληρη ζωή μέσα στο ψέμα.
Κοιμού εν ειρήνη δε θα 'ρθω την ησυχία σου να ταράξω.
(Εγώ, μια ολόκληρη ζωή μες στη σιωπή θα την εξαγοράσω
πολύ ακριβά κι όχι με τίμημα το θλιβερό σου το σαρκίο).
Κοιμού εν ειρήνη. Ως ήσουν πάντα στη ζωή: ο καλός,
ο λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.
Δε θα 'σαι ο πρώτος ούτε δα κι ο τελευταίος.
1
1
Από τη Συλλογή Στόχος 1970, Μανόλης Αναγνωστάκης

Πέμπτη, Νοεμβρίου 16, 2006

ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΔΑΠ - ΝΔΦΚ ΠΑΤΡΑΣ


René Magritte, Trahision des images 1929


Σήμερον ημέρα Τετάρτη 16/11 του σωτήριου έτους 2006 ώρα εβδόμην μετά μεσημβρίας έλαβε χώρα η ολομέλεια πόλης της ΔΑΠ – ΝΔΦΚ Πατρών στο κινηματογράφο του πολυχώρου IDEAL. Κεντρικοί ομιλητές ήταν ο γενικός γραμματέας, ο υπεύθυνος πόλεων της ΔΑΠ – ΝΔΦΚ, ο υπεύθυνος, ο αναπληρωτής υπεύθυνος και ο υπεύθυνος οργάνωσης ΔΑΠ – ΝΔΦΚ Πάτρας. Την ολομέλεια τίμησαν με την παρουσία τους ο ο βουλευτής της ΝΔ Νίκος Νικολόπουλος,ο κοσμήτορας των θετικών επιστημών του Παν. Πατρών Καραϊσκάκης, ο συντονιστής του οργανισμού “Πάτρα Πολιτιστική Πρωτεύουσα 2006” Χρήστος Ροϊλός, ο πρόεδρος της ΝΟΔΕ Αχαϊας, οι πολιτευτές της ΝΔ Νίκος Τριανταφυλλόπουλος και Νατάσα Ράγιου, ο πρώην πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ Πάτρας και ο γράφων.

Η ολομέλεια είχε οριστεί περί τις 6 μμ αλλά λόγω της χαρακτηριστικής ελληνικής ακρίβειας άρχισε στις 7.


Η ατμόσφαιρα του χώρου ζεστή και φιλική. Το “θα ‘ρθει σαν αστραπή” του Σταμάτη Σπανουδάκη κυριαρχούσε στον χώρο καθώς και άλλα συνθέσεις του ιδίου.

Μόλις έφτασαν οι εξ Αθηνών καλεσμένοι άρχισαν τα αμιγώς πολιτικά συνθήματα τα οποία παραθέτω:

Η ΔΑΠ ΝΔΦΚΟΥ θα είναι πάντα πρώτη πηγαίντο και πείτε το στον πούστη τον Λαλιώτη.

Και α και ου (τρις) και ΔΑΠ ΝΔΦΚΟΥ.

Πρώτος έλαβε τον λόγο ο βουλευτής Νίκος Νικολόπουλος και δήλωσε πως δεν άκουσε καλά το σχετικό με τον Λαλιώτη σύνθημα οπότε σύσωμη η ολομέλεια έψαλε για άλλη μια φορά το Η ΔΑΠ ΝΔΦΚΟΥ θα είναι πάντα πρώτη πηγαίντο και πείτε το στον πούστη τον Λαλιώτη. Ρίγη συγκίνησης δεν επέτρεψαν παρά να ψελήσει πως η ΔΑΠ – ΝΔΦΚ είναι πρώτη και καλύτερη και πως θα συνεχίσει αυτό για πάντα.

Στην συνέχεια ανέβηκε στο βήμα η προσφιλής Νατάσα Ράγιου. Η καινοτομία των πολιτκών της θέσεων εξέπληξε την πλειονότητα του ακροατηρίου. Η κυρία Ράγιου έκανε μια εμβριθή ανάλυση του γιατί οι φοιτητές επιλέγουν την ΔΑΠ - ΝΔΦΚ:
1.γιατί είναι η πρώτη παράταξη στο ελληνικό πανεπιστήμιο.
2.γιατί είναι η καλύτερη παράταξη στο ελληνικό πανεπιστήμιο.
3.γιατί εκτός από τα παραπάνω υπάρχει και το αισθητικό μέρος το ότι δηλαδή τα παιδιά της ΔΑΠ – ΝΔΦΚ είναι πολύ όμορφα.
Το τρίτο σκέλος αν και δυσκολεύτηκα ομολογώ να το καταλάβω, πως σχετίζεται δηλαδή η ομορφιά με τις πολιτικές θέσεις το αντελήθην πλήρως όταν θυμήθηκα την συμβουλή “θες να γαμήσεις;γράψου στην δαπ” .

Αποκάλυψει αποτέλεσε για μένα ο κοσμήτορας των θετικών επιστημών. Αν δεν προσφωνούνταν θα είχα την εντύπωση πως επρόκειτο για συνδικαλιστή αισχίσου είδους.
Ο λόγος του βαρυσήμαντος, επικεντρώθηκε στο ότι
Η δαπ πρέπει να έχει τον πρώτο λόγο στα πανεπιστήμιο.
Η δαπ να είναι παντου
Η δαπ να είναι πρώτη

Το πιο ενδιαφέρον μέρος ήταν ο λόγος του πρώην προέδρου της ΟΝΝΕΔ Πάτρας. Συγκεκριμένα το σημείο για την συνεργασία του με τον πρώην υπεύθυνο ΔΑΠ –ΝΔΦΚ Πάτρας Άρη Μηλιώνη.
Θυμάμαι τότε τον Άρη αγχωμένο να κανονίζουμε τις τελευταίες λεπτομέρειες για τις φοιτητικές εκλογές και εκείνος να με ρωτάει πως θα πειράξουμε τα αποτελέσματα των εκλογών αν δεν είναι αυτά που θέλουμε, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ ΝΑ ΤΑ ΠΕΙΡΑΞΟΥΜΕ.

Τέλος θα ήθελα να προσθέσω ακόμη δύο συνθήματα που ακούστηκαν,

Το πολυτεχνείο δεν είναι ταξικό είναι φιλελεύθερο και δημοκρατικό.

Σεισμός σεισμός φιλελευθερισμός.

Όταν έφτασε στα αυτιά μου η λέξη φιλελευθερισμός και ταυτόχρονα έβλεπα μια μάζα να κινείται ρυθμικά και να φωνάζει το σύνθημα μια εικόνα ήρθε στο μυαλό μου (αυτό που ισχυρίζομαι πως έχω) ο πίνακας του Magritte “Ceci n'est pas une pipe”. Η πίπα στην προκειμένη περίπτωση είναι ο φιλελευθερισμός και η φράση Ceci n'est pas une pipe είναι η σκέψη μου. Βέβαια ο πίνακας είναι σουρεαλιστικός και αυτό που απεικονίζει είναι όντως μια πίπα άσχετα με την άρνηση της φράσης ΑΛΛΑ δεν είναι σουρεαλισμός ένα ολόκληρο ακροατήριο της φυλής των δαπιτών να αλαλάζει πλήρως συντονισμένα σεισμός σεισμός φιλελευθερισμός ;

Πέμπτη, Νοεμβρίου 09, 2006

Kάποια ποιήματα με εκφράζουν

Ο στρατιώτης ποιητής
1
1
Δεν έχω γράψει ποιήματα
μέσα σε κρότους
μέσα σε κρότους
κύλησε η ζωή μου.
1
Τη μια ημέρα έτρεχα
την άλλη ανατρίχιαζα
μέσα στο φόβο
μέσα στο φόβο
πέρασε η ζωή μου.
1
Δεν έχω γράψει ποιήματα
δεν έχω γράψει ποιήματα
μόνο σταυρούς
σε μνήματα
καρφώνω
1
1
από την συλλογή Ο ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ του Μίλτου Σαχτούρη

Τρίτη, Νοεμβρίου 07, 2006

Quantum, περιοδικό για τις φυσικές επιστήμες και τα μαθηματικά

Δεν γνωρίζω το λόγο αλλά αισθάνομαι την ανάγκη να κάνω μία μικρή αναφορά σε ένα μεγάλο περιοδικό, το Quantum. Το πρωτοσυνάντησα όταν ήμουν μαθητής στη Β΄ Γυμνασίου μέσω του κολλητού μου. Θυμάμαι χαρακτηριστικά που μιλούσαμε στο τηλέφωνο και μου είπε: ο αδερφός μου (φοιτητής τότε) βρήκε ένα περιοδικό για μαθηματικά και φυσική σ’ένα περίπτερο στο κέντρο, λέγεται Quantum είναι για μαθητές λυκείου περισσότερο ίσως για φοιτητές αλλά είναι πολύ ενδιαφέρον πρέπει να το δεις. Μέχρι τότε διάβαζα το Περισκόπιο της Επιστήμης αξιόλογο εκλαϊκευτικό περιοδικό για την τεχνολογία και τις επιστήμες αλλά το Quantum ήταν το κάτι άλλο. Αρχικά δεν γνωρίζαμε τι σημαίνει καν το όνομά του. Ο αδερφός του φίλου ήρθε να δώσει τη λύση και πάλι λέγοντας μας πως έχει να κάνει με φυσική, πυρηνική φυσική κάτι τέτοιο. Ήταν αρκετό, περισσότερες πληροφορίες απλά περιττές. Γίναμε συνδρομητές μιας και ήταν εξαιρετικά δύσκολο να το βρεις στα περίπτερα και σε επόμενη φάση αγοράστηκαν και όλα τα παλαιότερα τεύχη, έτσι μια έξοχη συλλογή είχε αρχίσει να δημιουργείται.

Θυμάμαι το άρθρο από το πρώτο Quantum που διάβασα είχε να κάνει με την ηχομόνωση και ο τρόπος με τον οποίο αναπτυσσόταν το άρθρο θα ταίριαζε περισσότερο σε μυθιστόρημα παρά σε επιστημονικό κείμενο μιας και μέχρι και ο Σέρλοκ Χολμς ήταν μπλεγμένος στην όλη υπόθεση. Η αλήθεια είναι πως δεν καταλαβαίναμε την πλειονότητα των άρθρων αλλά αυτό δεν στάθηκε εμπόδιο στο να συνεχίζουμε να διαβάζουμε το περιοδικό. Αυτό που μας κράτησε ήταν η υψηλή ποιότητα που ξεχείλιζε από κάθε σελίδα. Κύριο χαρακτηριστικό των άρθρων ήταν ο γοητευτικός λογοτεχνικός τρόπος με τον οποίο γινόταν η μύηση στο όμορφο σύμπαν των μαθηματικών, της φυσικής και της χημείας. Τίποτα δεν έμοιαζε με τα στεγνά σχολικά εγχειρίδια, στο Quantum κάθε άρθρο συνοδευόταν από έναν τουλάχιστο πίνακα ή μια εξαίσια φωτογραφία ή πολλές φορές στίχοι ποιητών ήταν υπότιτλοι ή υπέρτιτλοι. Συνδύαζε δηλαδή με μοναδικό και υπέροχο τρόπο την ορθολογιστική θεώρηση του σύμπαντος κόσμου με μια υπερβατική ματιά μέσω της τέχνης. Απλά θαυμάσιο.

Η θεματολογία του Quantum ιδιαίτερα ευρεία πέρα από τα τρομερά ενδιαφέροντα επιστημονικά άρθρα υπήρχαν διασκεδαστικές ιστορίες από την ιστορία των επιστημών, βιογραφίες μεγάλων μαθηματικών φυσικών και συνεντεύξεις με ιερά τέρατα όπως τον Κορνήλιο Καστοριάδη, τον Roger Penrose, τον Δημήτρη Χριστοδούλου και τόσους άλλους. Ακόμα θυμάμαι την απάντηση του Καστοριάδη στην ερώτηση τί είναι φιλοσοφία; Το απάυγασμα της σκέψης. Θυμάμαι ακόμη την δυσκολία να κατανοήσω τα άρθρα και έτσι δυστυχώς περιοριζόμουν να καταλαβαίνω τις εισαγωγές τους, συνήθως ιδιαίτερα εκτενείς όπου γινόταν μια πρώτη προσέγγιση του θέματος και δινόταν οι βασικές έννοιες. Τα άρθρα πάντως είτε τα καταλάβαινα είτε όχι τα διάβαζα μέχρι το τέλος. Ο χορός των εξισώσεων όσο ακατανόητος και αν ήταν έμοιαζε υπερβολικά γοητευτικός, για να τον αφήσω. Τα μαθηματικά σύμβολα φαίνεται κρύβουν μια δική τους αισθητική που εύκολα σε παρασύρει. Προσπαθούσα να καταλάβω όσα μπορούσα και κάθε φορά που το πετύχαινα ένιωθα αυτή την χαρά της γνώσης του ότι με αυτό το μαραφέτι που το λέμε εγκέφαλο μπορούμε να έχουμε μια κάποια ιδέα για τον γύρω μας κόσμο, μπορούμε να βελτιώσουμε κάπως την ζωή μας.

Με το Quantum βρήκαμε και τις εκδόσεις κάτοπτρο, τα βιβλία εκλαϊκευμένης φυσικής. Τότε ένας άλλος κόσμος ανοίχτηκε μπροστά μου. Κβαντική μηχανική, κοσμολογία, θεωρία της σχετικότητας, αστροφυσική, μαθηματικοί γρίφοι, μια φυσική μαι χημεία τελείως διαφορετική από αυτή του γκρίζου σχολείου μια επιστήμη που λαχταράς να την μελετήσεις.

Το Quantum όπως είπα πρωτοέπεσε στα χέρια μου στην B’ Γυμνασίου όπου δεν μπορούσα να το χαρώ όσο ήθελα λόγω των περιορισμένων γνώσεων μου. Η απόλαυση όμως που μου έδινε το μικρό μέρος αυτών που είχα την δυνατότητα να αντιληφθώ ήταν αρκετό για να συνεχίσω να το διαβάζω μέχρι την Β’ λυκείου όπου και ήρθαν οι τρισκατάρατες πανελλήνιες και απεκόπην από τον κόσμο. Η ειρωνεία είναι πως στις τελευταίες τάξεις του λυκείου είχα την δυνατότητα να καταλαβαίνω πολύ περισσότερα αλλά η έλλειψη χρόνου δεν το επέτρεπε.

Το Quantum τολμώ να πω πως επηρέασε αρκετά την σκέψη μου αλλά και ορισμένες επιλογές μου. Όταν έπρεπε να επιλέξω ανάμεσα σε Θετική ή τεχνολογική κατεύθυνση δεν υπήρχε δίλημα για μένα . Η θετική περιελάμβανε μαθηματικά, φυσική, χημεία και βιολογία σε ανίθεση με την τεχνολογική που είχε αντί των δύο τελευταιων αρχές προγραμματισμού και οργάνωσης και διοίκησης. Δεν μπορούσα να διαλέξω παρά την θετική, δεν ήταν δυνατόν να μην μάθω επιτέλους για όλους αυτούς τους νόμους της χημείας που διάβαζα καθώς και για την ενδιαφέρουσα μοριακή βιολογία. Ψήγματα ήταν σίγουρα αλλά αρκετά για μένα τότε. Τέλος μια επιλογή που επηρεάστηκε από το Quantum ήταν αυτή των σπουδών μου. Οι φυσικές επιστήμες και τα μαθηματικά είναι τόσο γοητευτικά όμως η εφαρμογή τους με έλκυε πολύ περισσότερο, έτσι το πολυτεχνείο με τράβηξε κοντά του και δη η των μηχανολόγων μηχανικών η επιστήμη (ή ίσως τεχνική).

Δυστυχώς το Quantum δεν εκδίδεται πια, σταμάτησε την περίοδο κυκλοφορίας του στα ελληνικά τον Αύγουστο του 2001. Ένα σύντομο χρονικό του. Το Kvant άρχισε να εκδίδεται πριν από 28 χρόνια στην πρώην Σοβιετική Ένωση από εκλεκτό επιτελείο επιστημόνων και ακαδημαϊκών. Το 1990 ξεκίνησε παράλληλα η αμερικανική έκδοση του περιοδικού, με τον τίτλο Quantum, από την Εθνική Ένωση Καθηγητών Θετικών Επιστημών (NSTA) των ΗΠΑ, την Αμερικανική Ένωση Καθηγητών Φυσικής (ΑΑΡΤ), το Εθνικό Συμβούλιο Καθηγητών Μαθηματικών (NCTM) των ΗΠΑ, το Γραφείο Kvant της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών και τον εκδοτικό οίκο Springer. Τον Μάιο το 1994 ξεκίνησε η έκδοση του Quantum και στα ελληνικά.

Τώρα όποτε θέλω να ξεκουραστώ πηγαίνω και παίρνω ένα τεύχος Quantum από την βιβλιοθήκη μου και το ξεψαχνίζω. Ακόμα υπάρχουν άρθρα που δεν τα πολυκαταλαβαίνω αλλά συνεχίζω να τα χαίρομαι όπως τότε που ήμουν μαθητής.

Δευτέρα, Νοεμβρίου 06, 2006

καληνύχτα


Σάββατο, Νοεμβρίου 04, 2006

Good Night & Bad Luck

ΦΟΒΟΣ

Φοβάμαι πως είμαι κουρασμένος.

ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ

Είμαι αντιπαραγωγικός τις τελευταίες δύο εβδομάδες.

Βαριέμαι να διαβάσω το οτιδήποτε.

ΣΥΝΕΠΕΙΑ

Θα τα ξαναρχίσω.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

Όχι τα βαρειά, δεν μου αρέσει το Amsterdam.