Επάγγελμα:Αριστερός
Το κάτωθι κείμενο είναι του φίλου distorted από το blog που πρόσφατα δημιούργησε:
(Εννοείται ότι δεν είναι τόσο γαμάτος όσο εγώ, αλλά κ΄αυτός καλά τα λέει.)
Είναι ενοχλητικό το φαινόμενο. Πως γίνεται σε μια χώρα που οι μισοί δηλώνουν αριστεροί και οι άλλοι μισοί κεντρώοι (δεξιός είναι ένας όρος που αποφεύγεται δια ροπάλου) να κυριαρχούν τόσο περίεργες απόψεις. Ποτέ άλλοτε η συντήρηση δεν συνεργαζόταν τόσο αρμονικά με τον λεγόμενο προοδευτισμό. Βέβαια όπως όλα τα άσχημα πράγματα σε αυτόν τον τόπο κι αυτό ξεκινά από τα φοιτητικά έδρανα.
Ίσως το να ήσουν αριστερός το 1970 να σήμαινε κάτι αντιδραστικό προς την εξουσία, σήμερα όμως είναι κάτι τετριμμένο και σίγουρα έχει χάσει το ρόλο που είχε. Βαρέθηκα να βλέπω τον κάθε χορτασμένο καλλιτέχνη να λέει ‘εγώ ανήκω στο χώρο της ευρύτερης αριστεράς’ και τι σημαινει αυτό;θες βραβείο δηλαδή;
Πολλοί χάρηκαν με την ‘αναζοπύρωση’ του φοιιτητικού κινήματος με τις περσινές καταλήψεις. Αναρωτιέμαι τι τελικά πέτυχαν όλες αυτές οι κινητοποιήσεις; Άνοιξαν τόσα κεφάλια, χάθηκαν ένα σωρό διδακτικές ώρες , έκλεισαν τόσοι δρόμοι και όλα αυτά γιατί; Για να περάσει ένα νομοσχέδιο που ουσιαστικά αλλάζει παρά ελάχιστα πράγματα και αφήνει στο έλεος του Θεού τα υπόλοιπα.
Οι κύριοι αυτοί το χουν πιστέψει τελικά. Και πως να είναι διαφορετικά όταν γίνονται συνελεύσεις στο πανεπιστήμιο με θέματα:το νόημα του πολυτεχνείου 30 χρόνια μετά, αλληλεγγύη σε κάποιον κουβανό που κάνει απεργία πείνας, ο πόλεμος στο ιράκ και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Δε λέω ίσως να έχουν κάποια σημασία τα παραπάνω αλλά είμαι σίγουρος πως δεν έχουν καμία θέση στο πανεπιστήμιο, απολύτως καμία.
Τις προάλλες καθώς περπατούσα σε κεντρικό δρόμο μου λέει ένας προσφέροντας μου ένα φυλλάδιο ‘πάρε φιλαράκι είναι για το πρόβλημα του ρατσισμου’ τι να κάνω το πήρα (αφού είναι και για καλό σκοπό σκέφτηκα). Δε θα σταθώ τόσο στο λεξιλόγιο του καμπινέ που χρησιμοποιούσε το φυλλάδιο όσο στο γεγονός ότι αναφερόταν σε χρυσαυγίτες (ή ναζιστές λες και έχει διαφορά..) απειλώντας τους (σε γενικές γραμμές) ότι θα τους δείρουν όπου και όποτε τους βρουν. Ξέρουμε όλοι τι παιδιά είναι οι χρυσαυγίτες και οι τριγύρω τους, αναρωτιέμαι όμως σε τι διαφέρουν αυτοί από τα ‘έντιμα’ αυτά παιδιά της αριστεράς που προανέφερα Και οι μεν και οι δε δέρνουν. Δηλαδή αυτού του είδους οι αριστεροί είναι λιγότερο αλήτες επείδη δέρνουν στο όνομα της καταπολέμησης του ρατσισμού; Η υποκρισία έχει και όρια!!
Έχει πλάκα να βλέπεις φοιτητικούς διαλόγους. Τα παιδία της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ έχουν πιάσει από νωρίς το νόημα και ξέρουν ότι χωρίς γνωριμίες δεν μπορείς να πας πουθενά τη σήμερον ημέρα. Τα παιδιά των υπόλοιπων σχημάτων ΠΚΣ ΕΑΑΚ και λοιπών αριστερών δυνάμεων ζουν στο δικό τους φανταστικό κόσμο όπου ο Μάης του 68’ είναι σαν να γίνεται κάθε χρόνο (εντάξει δεν είναι όλοι έτσι). Βέβαια όλα αυτά τα παιδιά έχουν ένα κοινό:τον ξύλινο λόγο..
Πραγματικά θλιβερό να βλέπεις 20χρονα παιδιά να αναλώνονται σε τέτοιες αηδίες.
Το πανεπιστήμιο θα πρέπει να απαλλαγεί από τα κόμματα και να επικεντρωθεί στα εσωτερικά του προβλήματα απαλλαγμένο από έξωθεν παρεμβάσεις. Όμως κανείς δεν το θέλει αυτό. Το τωρινό σύστημα βολεύει πολύ κόσμο. Η εικόνα του απόλυτου χάους που επικρατεί τις περισσότερες φορές στο πανεπιστήμιο δε φαίνεται να συγκινεί τους φοιτητές. Οι ευαισθησίες τους δε μπορούν να τους κάνουν να κοιτάξουν τα προβλήματα που είναι δίπλα τους παρά μόνο το τι έκανε ο κάθε κουβανός μετανάστης. Η χαλαρότητα που επικρατεί θα επεκταθεί αύριο στο χώρο εργασίας και θα χει ώς συνέπεια σφάλματα άλλοτε σοβαρότερα και άλλοτε λιγότερο σοβαρά. Ένα επιπρόσθετο πρόβημα αποτελούν οι υπεράριθμοι φοιτητές. Αυτή η αύξηση των θέσεων χωρίς προηγουμένως να γίνει κανένας σχεδιασμός οδήγησε σε κατακόρυφη πτώση του επιπέδου σπουδών και φυσικά σε προβλήματα εύρεσης εργασίας αργότερα. Αλλά όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα θα μου πείτε.
Ειλικρινά δεν ξέρω αν θα μπορέσουμε ποτέ να ξεφύγουμε από το αιώνιο γνώρισμα της φυλής μας : την υποκρισία. Είναι δύσκολο μια και η κατάσταση αυτή έχει παγιωθεί εδώ και πολύ καιρό και όπως εύστοχα αναρωτιέται και ο καφετζής στη διαφήμιση του Λουμίδη «Αλλάζουν μωρέ οι ανθρώποι;»
