Σήμερα το πρόγραμμα λέει φοιτητικές εκλογές.
Έχω καιρό να γράψω ποστ.
Ένεκα διπλωματικής κυρίως, η οποία ευτυχώς ολοκληρώνεται.
Η ποίησις είναι ανάπτυξι στίλβοντος ποδηλάτου. Μέσα της όλοι μεγαλώνουμε. Οι δρόμοι μας είναι λευκοί. Τ’ άνθη μιλούν. Από τα πέταλά τους αναδύονται συχνά μικρούτσικες παιδίσκες. Η εκδρομή αυτή δεν έχει τέλος.
«Ο πλόκαμος της Αλταμίρας», 3. Ενδοχώρα, 1945. Άγρα, 1997. 107.
Η πλάστιγξ κλίνει εκεί που προτιμάμε
Κατά την ερμηνεία που της δίνουμε
Κάθε φορά που επιτυγχάνουμε στα ζάρια.
«Στέαρ», 1-3. Ενδοχώρα, 1945. Άγρα, 1997. 43.
Σκοπός της ζωής μας δεν είναι η χαμέρπεια. Υπάρχουν απειράκις ωραιότερα πράγματα και απ’ αυτήν την αγαλματώδη παρουσία του περασμένου έπους. Σκοπός της ζωής μας είναι η αγάπη. Σκοπός της ζωής μας είναι η ατελεύτητη μάζα μας. Σκοπός της ζωής μας είναι η λυσιτελής παραδοχή της ζωής μας και της κάθε μας ευχής εν παντί τόπω εις πάσαν στιγμήν εις κάθε ένθερμον αναμόχλευσιν των υπαρχόντων. Σκοπός της ζωής μας είναι το σεσημασμένον δέρας της υπάρξεώς μας.
«Τριαντάφυλλα στο παράθυρο». Υψικάμινος, 1935. Άγρα, 1995. 50.